Ο σκύλος Puli είναι γνωστός για το μακρύ τρίχωμά του που μοιάζει με ράστα ή κορδόνια. Θεωρείται ένας εργατικός ποιμένας και ένας υπέροχος οικογενειακός σύντροφος.
Δυναμική και ζωηρή, αυτή η ράτσα που μοιάζει με σφουγγαρίστρα και κατάγεται από την Ουγγαρία φαίνεται πολύ μεγαλύτερη από ό,τι είναι και αυτό οφείλεται στο χαρακτηριστικό της τρίχωμα.
Χάρη στην αυτοπεποίθηση και την ευφυΐα τους, τα Puli δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να είναι το επίκεντρο της προσοχής στο σπίτι. Αυτά τα σκυλιά είναι τόσο στοργικά όσο και δραστήρια.
Βέβαια, οι κηδεμόνες τους θα πρέπει να προσέχουν, καθώς όλη αυτή η ενέργεια πρέπει να εκτονώνεται σε καθημερινή βάση με τη μορφή έντονης άσκησης και παιχνιδιών.
Αν και το τρίχωμά του δεν πυροδοτεί αλλεργίες στους ανθρώπους, όπως καταλαβαίνετε, έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις περιποίησης, για να διατηρείται υγιές και καθαρό.
Σε κάθε περίπτωση, αν μπορείτε να του προσφέρετε άφθονη αγάπη, σωματική δραστηριότητα και την περιποίηση που χρειάζεται, θα ανταμειφθείτε με έναν στοργικό και πιστό φίλο!
Κατηγορία: Σκύλος βοσκής
Ύψος: 40 έως 43 εκατοστά
Σωματικό βάρος: 11 έως 16 κιλά
Προσδόκιμο ζωής: 10 με 15 χρόνια
Πώς είναι η καθημερινότητα με ένα Πούλι;
Το Puli χρησιμοποιείται ακόμη για την φύλαξη προβάτων στην πατρίδα του. Οι Ούγγροι βοσκοί είναι περήφανοι για αυτό το ζώο και τις ικανότητές του.
Μάλιστα, υπάρχει ένα ρητό μεταξύ των Ούγγρων βοσκών, που επιβεβαιώνει την εκτίμηση του κόσμου στο πρόσωπο της ράτσας: «Δεν είναι σκύλος, είναι Πούλι».
Το Puli έχει αυτοπεποίθηση, υψηλή ευφυΐα και ευαισθησία. Πολλά έχουν την τάση να λειτουργούν ως μπέιμπι σίτερ και κηδεμόνες παιδιών ή άλλων ζώων της οικογένειας.
Μάλιστα, μπορεί να γίνουν πολύ ευαίσθητα απέναντι στις ανάγκες των ηλικιωμένων και των ασθενών, γεγονός που τα καθιστά υπέροχα σκυλιά θεραπείας.
Αν και είναι στοργικό και απολαμβάνει (και περιμένει) τη λατρεία της οικογένειας και των φίλων του, είναι καχύποπτο με τους ξένους. Το Puli είναι ένα σκυλί με ισχυρή θέληση, που το ένστικτό του το καθοδηγεί στο να προστατεύει τους δικούς του ανθρώπους.
Η εκπαίδευση είναι απαραίτητη για τον σκύλο, προκειμένου να μάθει από μικρό κουτάβι τους σωστούς τρόπους συμπεριφοράς.
Λάβετε όμως υπόψη ότι είναι εξαιρετικά ευφυής και ανεξάρτητος, με αποτέλεσμα να βαριέται την επαναλαμβανόμενη εκπαίδευση. Κρατήστε τις εκπαιδευτικές συνεδρίες σύντομες και διασκεδαστικές, για να διατηρήσετε το ενδιαφέρον του αμείωτο.
Πράγματα που πρέπει να ξέρετε για το Πούλι!
- Το Puli έχει τη συνήθεια να γαβγίζει έντονα.
- Αγαπάει την οικογένειά του, αλλά είναι καχύποπτο με τους ξένους.
- Επειδή είναι ένας πολύ έξυπνος σκύλος και με μεγάλη αυτοπεποίθηση, βαριέται εύκολα.
- Το Puli μπορεί να είναι λίγο επίμονο, οπότε η εκπαίδευση της τουαλέτας μπορεί να φανεί ως μια πρόκληση στην αρχή. Συνιστάται οπωσδήποτε η εκπαίδευση με κλουβί.
- Οι σκύλοι Puli έχουν τη φήμη ότι νιώθουν σαν κουτάβια όλη τους τη ζωή. Τους αρέσει να παίζουν και να έχουν πολλά παιχνίδια.
- Η περιποίηση του τριχώματός τους είναι δύσκολη και χρονοβόρα.
Ο χαρακτήρας του σκύλου Puli
Το ασυνήθιστο τρίχωμά του Πούλι τραβάει πάντα την προσοχή όσων δεν είναι εξοικειωμένοι με τη ράτσα. Για όσους όμως το γνωρίζουν και το αγαπούν, ο χαρακτήρας του είναι που το κάνει να ξεχωρίζει.
Το Puli είναι διασκεδαστικό, στοργικό και απολαμβάνει τη συντροφιά της οικογένειάς του. Συγχρόνως, είναι έξυπνο, εργατικό και αθλητικό σκυλί.
Όντας καχύποπτο με τους ξένους, είναι εξαιρετικός φύλακας. Επίσης, έχει ισχυρή θέληση, με αποτέλεσμα να χρειάζεται έναν σταθερό, αλλά ευγενικό ιδιοκτήτη.
Πολλά κουτάβια της ράτσας είναι φωνητικά και τους αρέσει να γαβγίζουν. Συνεπώς, η βασική υπακοή του σκύλου είναι αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς του ως κουτάβι.
Όπως όλες οι ράτσες σκύλων, έτσι και ο συγκεκριμένος χρειάζεται πρώιμη κοινωνικοποίηση, για να μπορεί να συναναστρέφεται άλλα ζώα στη βόλτα του, χωρίς να γίνεται απρόσιτος και επιθετικός.
Η γενική κατάσταση της υγείας του
Παρά το γεγονός ότι η ράτσα δεν συνδέεται με πολλά προβλήματα υγείας, καλού κακού ο κηδεμόνας ενός Πούλι καλό είναι να κάνει εξετάσεις για δυσπλασία ισχίου, προοδευτική ατροφία αμφιβληστροειδούς και καταρράκτη.
Η ιστορία της ράτσας Puli
Το Puli είναι μια αρχαία ράτσα με ιστορία που φτάνει τουλάχιστον 2.000 χρόνια πίσω.
Μερικοί πιστεύουν ότι ένας παρόμοιος σκύλος υπήρχε πριν από 6.000 ή περισσότερα χρόνια. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι το Puli προέρχεται από το Θιβετιανό Τεριέ.
Γύρω στις αρχές του αιώνα, συνεργεία που έκαναν ανασκαφές για πετρέλαιο στο Ιράκ – κάποτε η βάση του αρχαίου πολιτισμού που ήταν γνωστό ως Σουμερία – συνάντησαν τον τάφο ενός άνδρα που είχε ταφεί με έναν μεσαίου μεγέθους σκύλο και ένα πρόβατο.
Μεταξύ των αρχαίων ευρυμάτων μέσα στον τάφο, βρήκαν έναν μακρύ, χοντρό κόμπο τριχών, το οποίο έμοιαζε πολύ με αυτό του σημερινού Puli. Πιστεύεται ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν βοσκός, θαμμένος με το αγαπημένο του τσοπανόσκυλο και ένα πρόβατο.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι Σουμέριοι χρησιμοποιούσαν σκύλους τύπου Puli για να εκτρέφουν πρόβατα πριν από χιλιάδες χρόνια. Πήλινες πλάκες που βρέθηκαν σε ανασκαφές στην πόλη Eridu αποκαλύπτουν τους νόμους των Σουμερίων για τα ζώα.
Ένα από αυτά έχει γραμμές που αναφέρονται σε έναν σκύλο Puli και έναν Komondor. Επίσης, στον ίδιο χώρο ανασκαφής, ένα άθικτο αγαλματίδιο ενός Puli βρέθηκε στην κρύπτη ενός οκτάχρονου κοριτσιού.
Πριν από περίπου 1.100 χρόνια, οι φυλές των Μαγυάρων μετέφεραν τον σκύλο Puli στην Ουγγαρία, όπου βραβεύτηκε για τις ικανότητές του στην οδήγηση κοπαδιών.
Πολλοί από τους βοσκούς προτιμούσαν τα μαύρα σκυλιά, γιατί ήταν πιο εύκολα ορατά ανάμεσα στα λευκά κοπάδια.
Μάλιστα, φημολογείται ότι το Puli χρησιμοποιήθηκε για την βοσκή και την οδήγηση των προβάτων, ενώ το μεγαλύτερο Komondor χρησιμοποιήθηκε για τη φύλαξη των κοπαδιών.
Τότε, ένα καλό Puli κόστιζε όσο ένας ολόκληρος ετήσιος μισθός ενός βοσκού. Ωστόσο, όσο κι αν εκτιμούσαν τα σκυλιά τους, ήταν αδίστακτοι στο να σκοτώνουν εκείνα που δεν ήταν τόσο έξυπνα ή δεν μπορούσαν να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους.
Πολλοί πιστεύουν ότι αυτή η σφαγή και η επιλεκτική εκτροφή τους είναι ο λόγος που το Πούλι είναι μια τόσο έξυπνη και υγιής ράτσα σήμερα.
Μέχρι το 1800, οι Ούγγροι βοσκοί προσδιόρισαν τα καλύτερα χαρακτηριστικά αυτών των μικρών τσοπανόσκυλων και προσπάθησαν να τα αναπαράγουν για να παράγουν ζώα υψηλής ποιότητας.
Στα τέλη του 1800, γράφτηκε η πρώτη περιγραφή του Puli, αλλά μέχρι τότε η ανάγκη για τα τσοπανόσκυλα είχε μειωθεί, όπως και ο πληθυσμός του.
Το 1912, ο Δρ Emil Raitsits, καθηγητής στο Ουγγρικό Πανεπιστήμιο Κτηνιατρικής, ξεκίνησε ένα πρόγραμμα για να σώσει το Puli από την εξαφάνιση. Ο Adolf Lendl, ο διευθυντής του ζωολογικού κήπου της Βουδαπέστης, συμμετείχε στις προσπάθειες.
Μαζί αναδιαμόρφωσαν μέρος του ζωολογικού κήπου για ένα πειραματικό πρόγραμμα αναπαραγωγής και έκθεσης στο κοινό.
Το πρόγραμμα επεκτάθηκε και τελικά ονόμασαν το εκτροφείο τους Allatkert. Τα περισσότερα ζωντανά των υπολοίπων Ουγγρικών εκτοφείων προήλθαν από το εκτροφείο του Allatkert.
Το 1915, οι λάτρεις της ράτσας έγραψαν το πρότυπο της ράτσας Puli. Το 1924, η Federation Cynologique Internationale (Διεθνής Κυνολογικός Όμιλος) ενέκρινε αυτό το πρότυπο.
Στην αρχή, υπήρχαν τρεις κατηγορίες Puli: το προγονικό (εργατικό) Puli με το δασύτριχο τρίχωμα, το πολυτελές ή το Πούλι επιδείξεων και ο νάνος Puli.
Το 1935, αναγνωρίστηκαν τέσσερα μεγέθη Puli: το αστυνομικό, εργαζόμενο ή μεσαίο Puli, το μικρό Puli και ο νάνος ή μινιατούρα ή toy Puli. Το μεσαίου μεγέθους Puli ήταν όμως το πιο δημοφιλές.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η κατοχή ενός Puli, ενός Komondor ή άλλων γηγενών ουγγρικών φυλών ήταν πηγή υπερηφάνειας στην Ουγγαρία.
Την ίδια εποχή περίπου, το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ άρχισε να ενδιαφέρεται για τη ράτσα και εισήγαγε τέσσερα καθαρόαιμα σκυλιά για να συμμετάσχουν σε δοκιμές με κτηνοτροφικές εργασίες που πραγματοποιήθηκαν σε εγκαταστάσεις του Μπέλτσβιλ του Μέριλαντ.
Με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι δοκιμές σταμάτησαν και το Puli πουλήθηκε σε επαγγελματίες εκτροφείς. Τα πρώτα τέσσερα σκυλιά και οι απόγονοί τους πιστεύεται ότι είναι τα πρώτα Puli στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν καταστροφικός για την Ουγγαρία και για τους εκτροφείς σκύλων, ιδιαίτερα αυτούς στην Ευρώπη.
Τα τρόφιμα ήταν λιγοστά και δεν υπήρχαν ιατρικές προμήθειες. Δυστυχώς, τα Puli που έμειναν πίσω σκοτώθηκαν από βόμβες ή πυροβολήθηκαν από Γερμανούς ή Ρώσους στρατιώτες.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι εάν η ράτσα δεν ήταν τόσο δημοφιλής πριν από τον πόλεμο, πιθανότατα θα είχε εξαφανιστεί.
Το 1959, το Hungarian Puli Club δημιούργησε ένα πρότυπο για τη φυλή, που συμπεριελάμβανε όλα τα υπόλοιπα μεγέθη σε μία κατηγορία.
Μέχρι τη δεκαετία του 1960, ο αριθμός των σκύλων στην Ουγγαρία είχε αυξηθεί, όπως πριν από την έναρξη του πολέμου.
Φυσικά, η ράτσα δεν θα μπορούσε να μη γίνει δεκτή από τον Αμερικανικό Κυνολογικό Όμιλο το 1936, ενώ το 1951 ιδρύθηκε το Puli Club of America.
Ανακαλύψτε: Κορυφαία σκυλιά φύλακες όλου του κόσμου!
Οι ανάγκες που έχει το τρίχωμα ενός Puli
Μπορεί να δυσκολεύεστε να το πιστέψετε, αλλά το τρίχωμα του Πούλι θεωρείται υποαλλεργικό και δεν μαδάει. Τα περισσότερα σκυλιά είναι μαύρα, αν και το λευκό και το γκρι βρίσκονται ανάμεσα στα πιθανά χρώματα της ράτσας.
Στην Ουγγαρία, το πιο κοινό χρώμα μετά το μαύρο είναι το καφέ fako, που θα το παρομοιάζαμε με το χρώμα του ψωμιού ολικής αλέσεως.
Το μαύρο τρίχωμα περιγράφεται ως «φθαρμένο», επειδή κάποιες λευκές τρίχες αρχίζουν να αναπτύσσονται προς τα μέσα όταν ο σκύλος είναι περίπου ενός έτους.
Επιπλέον, επειδή τα «κορδόνια» δεν μαδάνε, χάνουν μέρος της χρωματικής τους έντασης με την πάροδο του χρόνου, λόγω της έκθεσης στον ήλιο και τον αέρα.
Αυτά τα κορδόνια στο τρίχωμά του Puli δημιουργούνται μόνα τους, αν και τα περισσότερα υποβοηθιούνται από ανθρώπους που τα διαχωρίζουν με το χέρι όταν το κουτάβι τους βρίσκεται σε ηλικία περίπου ενός έτους.
Καθώς η υφή του τριχώματος αλλάζει από χνούδι κουταβιού σε τρίχωμα ενηλίκου, το υπόστρωμα αναπτύσσεται στο εσωτερικό του εξωτερικού τριχώματος για να σχηματίσει μια δομή που μοιάζει με τσόχα.
Χρειάζονται περίπου τέσσερα χρόνια για να ωριμάσει πλήρως το τρίχωμα αυτού του σκύλου.
Όπως αντιλαμβάνεστε, αυτό το τρίχωμα χρειάζεται πολλή περιποίηση, για να παραμείνει υγιές και προσεγμένο.
Με το βούρτσισμα και το χτένισμα οι τρίχες ξεμπερδεύονται, καθαρίζουν από τυχόν ακαθαρσίες και τα έλαια του δέρματος διανέμονται σε όλο το σώμα του ζώου.
Από την άλλη μεριά, όσα σκυλιά έχουν τα χαρακτηριστικά ράστα, δεν χρειάζονται βούρτσισμα, απλώς έναν διαχωρισμό με το χέρι. Από εκεί και πέρα, χρειάζεται ένα ελαφρύ τριμάρισμα, για να μη μαζεύει σκόνη και βρωμιά.
Κατά τη διάρκεια του μπάνιου, τα κορδόνια πρέπει να βρέχονται πολύ καλά με νερό και να σαπουνίζονται με το κατάλληλο σαμπουάν.
Στη συνέχεια, χρειάζονται πολύ καλό ξέπλυμα, στύψιμο με το χέρι και με μια πετσέτα, αλλά και στέγνωμα με φυσικό τρόπο. Το στέγνωμα με πιστολάκι δεν ενδείκνυται για τη ράτσα, διότι ο σκύλος μπορεί να υπερθερμανθεί και να εμφανίσει ερεθισμούς στο δέρμα του.
Για προφανείς λόγους, ο εν λόγω σκύλος δεν χρειάζεται συχνά μπάνιο. Ωστόσο, υπάρχουν φορές που το πλύσιμο είναι απαραίτητο, καθώς μαζεύει υπολείμματα τροφής γύρω από το πρόσωπο, ούρα, κόπρανα και ακαθαρσίες του περιβάλλοντος.
Τα δόντια του πρέπει να βουρτσίζονται τουλάχιστον δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα για την απομάκρυνση της πέτρας και των βακτηρίων που κρύβονται μέσα σε αυτήν.
Επίσης, η κακοσμία του στόματος του σκύλου είναι ένα σύνηθες πρόβλημα μεταξύ των κατοικιδίων, οπότε με το συχνό πλύσιμο των δοντιών, ο σκύλος διατηρεί φρέσκια αναπνοή και καλή στοματική υγιεινή.
Εν ολίγοις, το Puli είναι ένας σκύλος βοσκής που τα καταφέρνει καλύτερα σε ένα σπίτι με αρκετό χώρο, για να εκτονώνει τη φυσική του ενέργεια.
Μια μεγάλη, περιφραγμένη αυλή ή μια φάρμα είναι ιδανική συνθήκη για τη διαβίωσή του. Μπορεί όμως να προσαρμοστεί και σε μικρότερους χώρους διαβίωσης, αρκεί να λαμβάνει την άσκηση που χρειάζεται.
Είναι ένας πιστός σκύλος που του αρέσει να βρίσκεται με τους ανθρώπους και δεν πρέπει να μένει μόνιμα στην πίσω αυλή.
Χρειάζεται ψυχικές και σωματικές προκλήσεις, διαφορετικά μπορεί να βαρεθεί, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές συμπεριφορές, όπως γάβγισμα, σκάψιμο και μάσημα.
Ένα καλά κοινωνικοποιημένο και εκπαιδευμένο Puli είναι πολύ καλός φίλος για τα παιδιά. Είναι παιχνιδιάρης και τα προστατεύει από οποιονδήποτε κίνδυνο.
Την ίδια στιγμή, τα πηγαίνει καλά με άλλα σκυλιά και κατοικίδια, εφόσον έχει μεγαλώσει μαζί τους. Σε κάθε περίπτωση, η συνεχής επαφή με άλλα ζώα, ανθρώπους, μυρωδιές και ήχους καθιστά το ζώο δεκτικό και φιλικό προς όλους.
Ομολογουμένως, η συγκεκριμένη ράτσα δεν είναι διαδεδομένη στη χώρα μας, πράγμα που καθιστά αδύνατο να χαρίζονται κουτάβια της ράτσας για υιοθεσία.
Στη γενέτειρά τους την Ουγγαρία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, υπάρχουν εκτροφεία της ράτσας, στα οποία μπορείτε να τα συναντήσετε και να τα λατρέψετε.
Παρ’ όλ’ αυτά, ο χαρακτήρας αυτού του σκύλου αξίζει μια ειδική αναφορά, γιατί είναι υπέροχος φίλος των παιδιών και έχει υψηλό αίσθημα καθήκοντος και υπευθυνότητας.
