Ο Ιρλανδικός Λυκοθήρας είναι μια ράτσα που αρχικά χρησιμοποιήθηκε σε πολέμους για να κατεβάζει τους άνδρες από τα άλογα και τα άρματα. Την ίδια στιγμή, ήταν γνωστός για το κυνήγι μεγάλων θηραμάτων, όπως ελαφιών, κάπρων και λύκων. Σήμερα, αυτός ο σκύλος είναι ένας εξαιρετικός οικογενειακός σύντροφος.
Κατά μέσο όρο, πρόκειται για τη ψηλότερη ράτσα στον κόσμο, αν και αρκετές άλλες ράτσες σκύλων μπορεί να τη ξεπεράσουν. Εξαιτίας αυτού, όσοι μένουν σε διαμέρισμα θα έχουν μεγάλη δυσκολία να παρέχουν αρκετό χώρο σε αυτά τα σκυλιά για να μετακινούνται και να ευδοκιμούν.
Ωστόσο, αν υπάρχει διαθέσιμος άφθονος χώρος, αυτό το σκυλί είναι ένα εξαιρετικό κατοικίδιο ακόμη και για παιδιά. Απλώς βεβαιωθείτε ότι έχετε έναν φράχτη – και μάλιστα έναν ψηλό – για να αποτρέψετε τον σκύλο σας από το να κυνηγήσει άλλα ζώα.
Κατηγορία: Σκύλος κυνηγιού
Ύψος: 81 έως 89 εκατοστά
Σωματικό βάρος: 52 έως 82 κιλά
Προσδόκιμο ζωής: 6 με 8 χρόνια
Πώς είναι η καθημερινότητα με έναν Ιρλανδικό Λυκοθήρα;
Έχει μια ευγενή και επιβλητική εμφάνιση, αλλά κάτω από τα δασύτριχα φρύδια του τα ματάκια του λάμπουν και έχει με μια γλυκιά, απαλή έκφραση. Αυτή η αρχαία ράτσα προέρχεται από την Ιρλανδία, όπου υπηρέτησε ως σκύλος πολέμου και ως κυνηγετικός σκύλος.
Τον 19ο αιώνα, η ράτσα κόντεψε να εξαφανιστεί, καθώς τα μεγάλα θηράματα —λύκοι, ελάφια και αγριογούρουνα — είχαν μειωθεί σε μεγάλο βαθμό στην Ιρλανδία. Ωστόσο, η ράτσα κατάφερε να αναβιώσει και σήμερα ο σκύλος είναι ένα θαυμάσιο κατοικίδιο που προκαλεί τον θαυμασμό όλων όσοι τον συναναστρέφονται.
Το Irish Wolfhound είναι η ψηλότερη κυνηγετική ράτσα. Παρά το μακρινό παρελθόν του ως άγριος σκύλος του πολέμου, είναι ένας ευγενικός γίγαντας που τα πάει καλά με όλους, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, άλλων σκύλων και μερικές φορές ακόμη και γατών.
Λατρεύει τις μεγάλες βόλτες, πράγμα απαραίτητο για να διατηρεί το ιδανικό βάρος του, αλλά κατά τα άλλα, απολαμβάνει τη χαλάρωση στον καναπέ. Ενώ είναι ήσυχος χαρακτήρας μέσα στο σπίτι, δε συνιστάται για διαμέρισμα, γιατί είναι πολύ μεγάλος σε μέγεθος. Τα καταφέρνει καλύτερα σε ένα σπίτι με μεγάλη περιφραγμένη αυλή, όπου έχει χώρο να τρέχει και να παίζει.
Αυτός ο σκύλος δεν γαβγίζει, και παρόλο που έχει το μέγεθος για να αποτρέψει πολλούς επίδοξους εισβολείς, δεν είναι ένας καλός φύλακας. Είναι γενναίος, αλλά όχι επιθετικός.
Καλό είναι επίσης να έχετε στο νου σας ότι μπορεί να εμφανίσει πολλά προβλήματα υγείας και είναι μια βραχύβια ράτσα που έχει μόνο 6 έως 8 χρόνια προσδόκιμο ζωής.
Βέβαια, οι πολύ μεγάλες ράτσες σκύλου δεν ζουν για πολλά χρόνια, γιατί ο ρυθμός ανάπτυξης των κυττάρων τους είναι πολύ μεγαλύτερος από των μικρόσωμων σκύλων, πράγμα που επηρεάζει το πόσο ζουν οι σκύλοι.
Πράγματα που θα σας εκπλήξουν σε έναν Ιρλανδικό Λυκοθήρα!
- Απαιτεί τουλάχιστον 40 λεπτά καθημερινής άσκησης και τα καταφέρνει καλύτερα σε ένα σπίτι με μεγάλη περιφραγμένη αυλή.
- Είναι ένα ευγενικό σκυλί που συνήθως τα πηγαίνει καλά με όλους. Με πρώιμη κοινωνικοποίηση και εκπαίδευση, θα είναι ευγενικός με τους άλλους σκύλους και θα ανέχεται τις γάτες μέσα στο σπίτι.
- Αν ψάχνετε για μια μακρόβια ράτσα, το Irish Wolfhound δεν είναι για εσάς. Ζει περίπου 6 με 8 χρόνια και το γιγάντιο μέγεθός του τον προδιαθέτει για πολλά προβλήματα υγείας.
- Δεν είναι καλός σκύλος φύλακας αν και το μέγεθός του μπορεί να είναι αποτρεπτικό για έναν επίδοξο εισβολέα.
- Το τρίχωμά του δεν μαδάει πάρα πολύ και χρειάζεται βούρτσισμα μόνο μία φορά την εβδομάδα ή κάθε δύο εβδομάδες.
- Πρέπει να πηγαίνει βόλτα με λουρί για να μην κυνηγάει ζώα ή αυτοκίνητα, μηχανάκια και ποδηλάτες.
- Οι αρθρώσεις του δεν είναι φτιαγμένες για την καταπόνηση και δεν έχει κατασκευαστεί για να τραβάει ένα κάρο ή κάποιο άλλο όχημα.
- Ευδοκιμεί όταν είναι με την οικογένειά του. Αν και του αρέσει να παίζει έξω, θα πρέπει να μένει σε εσωτερικό χώρο για να είναι υγιής και χαρούμενος.
Η ιστορία του Irish Wolfhound
Η ιστορία της ράτσας είναι μακραίωνη και ανάγεται πίσω στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Μάλιστα, υπάρχει γραπτή αναφορά του ύπατου Κόιντου Αυρήλιου Σύμμαχου το 391 μ.Χ για τη ράτσα, σύμφωνα με την οποία, όλη η Ρώμη θαύμαζε τους επτά Ιρλανδικούς Λυκοθήρες που του είχαν κάνει ως δώρο.
Δεδομένου του τρομακτικού μεγέθους του και της ικανότητάς του να κυνηγάει Ιρλανδικούς τάρανδους, οι οποίοι είναι διπλάσσιοι σε μέγεθος και λύκους, δεν μας εκπλήσσει γιατί η ράτσα χαίρει μεγάλου θαυμασμού.
Στο παρελθόν ήταν γνωστός απλώς ως «Cu», μια Γαλλική λέξη που πιθανότατα σήμαινε κυνηγόσκυλο, λύκος ή σκύλος πολέμου. Μάλιστα, υπάρχουν πολλές αναφορές για τον μεγάλο σκύλο στην Ιρλανδική λογοτεχνία ανά τους αιώνες.
Το Irish Wolfhound χρησιμοποιήθηκε ευρέως ως πολεμικό σκυλί και η δουλειά του ήταν να κατεβάζει άντρες από άλογα ή άρματα. Χρησιμοποιήθηκε επίσης για το κυνήγι αλκών (Ιρλανδικών ταράνδρων), κάπρων και λύκων, καθώς και για τη φύλαξη σπιτιών και ζώων. Η ράτσα βραβεύτηκε για την αγριότητα και τη γενναιότητά της στη μάχη.
Κάποτε, η Ιρλανδική νομοθεσία επέτρεπε μόνο σε βασιλιάδες και ευγενείς να έχουν αυτή τη ράτσα και ανάλογα με το κύρος του τίτλου που κατείχαν, είχαν και τον αντίστοιχο αριθμό σκύλων. Για παράδειγμα, τα μέλη της κατώτερης αριστοκρατίας περιορίζονταν σε δύο Irish Wolfhounds.
Οι ιρλανδικοί θρύλοι λένε ότι ο λαϊκός ήρωας «Finn MacCumhaill» είχε 500 Ιρλανδικά Wolfhounds, με τα δύο αγαπημένα του να είναι ο Bran και ο Sceolan.
Λόγω της τεράστιας εκτίμησης στο πρόσωπο του Ιρλανδικού Λυκοθήρα, ήταν ένα δημοφιλές δώρο μεταξύ ηγεμόνων και άλλων σημαντικών ανθρώπων. Μάλιστα, τους φορούσαν αλυσίδες και κολάρα από ασήμι και χρυσό.
Ένα αγαπημένο παραμύθι είναι αυτό του Ιρλανδικού Λυκοθήρα που στάλθηκε στον Πρίγκιπα της Ουαλίας, Llewellyn, από τον βασιλιά της Αγγλίας John το 1210. Το κυνηγόσκυλο ονομάστηκε Gelert και ο Llewellyn τον αγαπούσε περισσότερο και από την ίδια τη ζωή.
Το παραμύθι αναφέρει ότι μια μέρα, ο Llewellyn πήγε για κυνήγι και έθεσε στον σκύλο του τον Gelert τη φύλαξη του μωρού του όσο εκείνος έλειπε. Όταν επέστρεψε, βρήκε την κούνια του μωρού αναποδογυρισμένη και τον Gelert αιμόφυρτο. Τρελός από τη θλίψη, σκότωσε τον σκύλο του, αλλά την ώρα που το πιστό σκυλί του άφηνε την τελευταία του πνοή, ο Πρίγκιπας της Ουαλίας άκουσε το κλάμα του γιου του.
Έψαξε και βρήκε το παιδί, ζωντανό, δίπλα στο σώμα ενός λύκου που είχε σκοτώσει προηγουμένως ο σκύλος του. Όταν συνειδητοποίησε τι πραγματικά είχε συμβεί, ο Llewellyn θρήνησε για πάντα τον σκύλο του, που έσωσε τη ζωή του γιου του και έστησε έναν τάφο προς τιμήν του, που υπάρχει ακόμα στο Caernarvon της Ουαλίας.
Παρά τη τεράσρια φήμη του, ο αριθμός των Ιρλανδικών Λυκοθήρων μειώθηκε δραματικά με τα χρόνια στην Ιρλανδία, καθώς εξαφάνιστηκαν τα μεγάλα θηράματα που κυνηγούσαν. Διατηρούνταν από λίγες μόνο οικογένειες ως διακοσμητικά σκυλιά και σπάνια χρησιμοποιούνταν στο πεδίο της μάχης.
Η ράτσα μπορεί να είχε εξαφανιστεί αν δεν είχε τραβήξει το ενδιαφέρον του Ταγματάρχη H. D. Richardson. Στα μέσα του 1800, ο Richardson έγραψε ένα βιβλίο παρουσιάζοντας το Irish Wolfhound και το Highland Deerhound ως μία ράτσα. Έτσι άρχισε να εκτρέφει τον Λυκοθήρα βασιζόμενος στο Ελαφόσκυλο.
Ένας άλλος μεγάλος υποστηρικτής του Λυκοθήρα ήταν ο Captain George Augustus Graham, ο οποίος χρησιμοποίησε το Ελαφόσκυλο, το Μπορζόι και το Θιβετιανό Μαστίφ για να δώσει νέα πνοή στη ράτσα του Irish Wolfhound. Χρησιμοποίησε επίσης Ιρλανδικούς Λυκοθήρες που είχαν διασταυρωθεί με Μεγάλους Δανούς, συμπεριλαμβανομένου ενός Αρλεκίνου Μεγάλου Δανού ή αλλιώς, Μολοσσού Αρλεκίνου.
Ο Graham ίδρυσε τον κυνολογικό όμιλο της ράτσας το 1885 και το 1925 ήρθε και η αναγνώριση από τον Βρετανικό Κυνολογικό Όμιλο. Το πρώτο Irish Wolfhound που εγγράφηκε στον Αμερικανικό Κυνολογικό Όμιλο (AKC) ήταν ο Ailbe το 1897 και το 1927 ιδρύθηκε και ξεχωριστός όμιλος για τη ράτσα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σήμερα, ο Λυκοθήρας κατατάσσεται στην 77η θέση μεταξύ των 155 φυλών και ποικιλιών που αναγνωρίζονται από το AKC.
Ο χαρακτήρας του σκύλου
Έξυπνο και ευγενικό, το Irish Wolfhound έχει έντονη επιθυμία για την ανθρώπινη συντροφιά. Με την οικογένειά του είναι ήρεμος, αξιοπρεπής και ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της.
Είναι ευαίσθητος όμως και πρέπει να εκπαιδευτεί με τη μέθοδο της θετικής ενίσχυσης, δηλαδή να τον επιβραβεύετε για τα κατορθώματά του να τον ανταμοίβετε με φαγητό μόνο όταν εκπληρώνει αυτό που του ζητάτε. Τα σκληρά λόγια ή η σωματική τιμωρία θα τον φοβίσουν και θα τον απομακρύνουν.
Αυτός ο σκύλος είναι συνεχώς σε επαγρύπνιση, αλλά δεν είναι καχύποπτος. Η επιθετικότητα δεν ανήκει στα χαρακτηριστικά της ράτσας, οπότε αν ψάχνετε τον καλύτερο φύλακα για το σπίτι σας, ο Ιρλανδικός Λυκοθήρας μάλλον δεν είναι αυτό που ψάχνετε.
Όπως όλες οι ράτσες σκύλων, έτσι και αυτός χρειάζεται πρώιμη κοινωνικοποίηση σε ξένους ανθρώπους, ήχους, μυρωδιές και καταστάσεις από κουτάβι για να διαμορφώσει έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα και μια συνολική συμπεριφορά που θα συμβαδίζει με τις απαιτήσεις σας.
Η γενική κατάσταση της υγείας του
Γενικά, εμφανίζει σπάνια προβλήματα υγείας, αλλά μπορεί να είναι επιρρεπής σε ορισμένες παθήσεις, όπως:
- Δυσπλασία ισχίου και αγκώνα
- Ευαισθησία στην αναισθησία
- Προοδευτική ατροφία αμφιβληστροειδούς
- Καρδιακές παθήσεις
- Γαστρική διάταση/Φούσκωμα
- Fibrocartilaginous Embolic Myelopathy (FCEM)
- Oστεοσάρκωμα
- Oστεοχόνδρωση
Ο καλλωπισμός και η κατάλληλη περιποίηση του τριχώματος του Irish Wolfhound
Το τρίχωμά του είναι τραχύ και σκληρό. Οι στα μάτια και κάτω από το σαγόνι είναι πιο τραχιές και μακριές από το υπόλοιπο σώμα. Μπορεί να το συναντήσετε με απαλό ή με μακρύ τρίχωμα και θα το βρείτε σε διάφορα χρώματα, όπως γκρι, κόκκινο, μαύρο, λευκό, φαιοκίτρινο ή στικτό.
Το τρίχωμά του μαδάει σταθερά καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Καλό είναι να το βουρτσίζετε κάθε εβδομάδα για να παραμένει υγιές και καθαρό. Η συγκεκριμένη ράτσα δεν χρειάζεται μπάνιο πάνω από μία ή δύο φορές το χρόνο, εκτός και αν ο σκυλάκος σας είναι βρωμιλάκος και κυλιέται συνεχώς στα χώματα και τις λάσπες.
Για να δώσετε στο τρίχωμά του ένα προσεγμένο λουκ αφαιρέστε απαλά τις τρίχες που περισσεύουν από τα αφτιά με τον αντίχειρα και το δείκτη σας και χρησιμοποιήστε ένα ψαλίδι που αραιώνει τα μαλλιά ή ένα στρίπινγκ μαχαίρι για να τριμάρετε τις τρίχες στα πόδια και στο λαιμό. Μην το παρακάνετε όμως, γιατί ο σκύλος πρέπει να έχει τη χαρακτηριστική χαίτη στο σώμα του.
Στη φροντίδα του σκύλου περιλαμβάνεται ο καθαρισμός των δοντιών και το πεντικιούρ. Βουρτσίζετε τα δόντια του σκύλου σας τουλάχιστον δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα για να αφαιρείτε τη συσσώρευση πέτρας και τα βακτήρια που κρύβονται εκεί.
Αν μπορείτε να το κάνετε καθημερινά, ακόμα καλύτερα, προκειμένου να αποτρέψετε την ασθένεια των ούλων και την κακοσμία του στόματος. Κόβετε τα νύχια μία ή δύο φορές το μήνα εάν ο σκύλος σας δεν τα φθείρει φυσικά.
Όσον αφορά στη διατροφή του, η συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα είναι 4 με 8 φλιτζάνια ξηράς τροφής υψηλής ποιότητας καθημερινά, χωρισμένη σε δύο γεύματα. Το πόσο τρώει όμως ο ενήλικος σκύλος σας εξαρτάται από το μέγεθος, την ηλικία, την σωματική διάπλαση, τον μεταβολισμό και το επίπεδο δραστηριότητάς του, οπότε αυτό είναι κάτι που θα σας το ορίσει ο κτηνίατρος.
Η φροντίδα που χρειάζεται
Παρά το μεγάλοτου μέγεθος του, το Irish Wolfhound είναι σκυλί για σπίτι. Του αρέσει να είναι με ανθρώπους και είναι ήρεμος μέσα στο σπίτι. Ιδανικά, θα του ταίριαζε ένα σπίτι χωρίς σκάλες για να μη καταπονεί τις αρθρώσεις του.
Δώστε του πρόσβαση σε μια περιφραγμένη αυλή όπου μπορεί να τρέξει και θα είναι χαρούμενος. Ένας φράχτης είναι απαραίτητος για να τον αποτρέψει από το να πάρει στο κυνήγι άλλα ζώα.
Οι ενήλικοι σκύλοι χρειάζονται περίπου 20 λεπτά παιχνιδιού καθημερινά, όπου μπορούν να τρέχουν ελεύθερα. Βέβαια, απολαμβάνουν εξίσου και μια βόλτα στη γειτονιά ή το πάρκο. Αποφύγετε όμως οποιαδήποτε άσκηση μία ώρα πριν και δύο ώρες μετά τα γεύματά του για να μειώσετε τον κίνδυνο γαστρικής διάτασης, η οποία είναι άκρως θανατηφόρα για το σκυλί.
Τα κουτάβια έχουν ανάγκη να παίζουν στην αυλή ή το κήπο, αλλά περιορίστε το τρέξιμο σε λίγα μόνο λεπτά την ημέρα. Μάλιστα, δεν πρέπει να βγαίνουν βόλτα μέχρι να γίνουν τουλάχιστον έξι μηνών. Στηναρχή ξεκινήστε με σύντομους περιπάτους που δεν υπερβαίνουν τα πέντε λεπτά και μέσα σε διάστημα τριών μηνών αυξήστε σταδιακά την απόσταση.
Συνεχίστε αυτό το σταδιακό και ήπιο πρόγραμμα άσκησης μέχρι το Irish Wolfhound να φτάσει την ηλικία των 18 έως 24 μηνών, όπου θα έχει ωριμάσει. Οι γιγάντιες ράτσες σκύλων είναι επιρρεπείς σε προβλήματα στις αρθρώσεις και η υπερβολική άσκηση κατά τη φάση της ανάπτυξης του ζώου μπορεί να τις καταπονήσει και να τις βλάψει.
Οι βόλτες με λουρί είναι απαραίτητες, γιατί μιλάμε για λαγωνικά που θα κυνηγήσουν μικρά θηράματα αν βρεθούν στο διάβα τους.
Αυτό μπορεί να προβεί εξαιρετικά επικίνδυνο γιατί ο σκύλος επικεντρώνεται στο ζώο και όχι στην οδική κυκλοφορία, οπότε μπορεί εύκολα να τραυματιστεί ή να σκοτωθεί. Μπορεί επίσης να τραυματίσει ή να σκοτώσει το ζώο που κυνηγάει.
Ο Λυκοθήρας είναι έξυπνο και εκπαιδεύσιμο σκυλί εάν είστε συνεπείς και χρησιμοποιείτε τεχνικές θετικής ενίσχυσης, όπως ανταμοιβές φαγητού και επαίνους. Η εκπαίδευση της τουαλέτας δεν θα σας δυσκολέψει ιδιαίτερα και το crate θα σας βοηθήσει πολύ σε αυτό. Βέβαια, δεν πρέπει να το χρησιμοποιείτε υπερβολικά, γιατί οι πολλές ώρες στο κλουβί σκύλου μπορεί να βλάψουν τις αρθρώσεις του.
Με τα μικρά παιδιά είναι ευγενικός, απλώς, λόγω του μεγάλου μεγέθους του μπορεί κατα λάθος να τα χτυπήσει και να τα τρομάξει, οπότε θα πρέπει να είστε παρόντες όταν παίζουν μεταξύ τους.
Την ίδια στιγμή, τα μικρά παιδάκια το βλέπουν ως πόνυ και τους αρέσει να ανεβαίνουν στη πλάτη του, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να τραυματιστεί. Ιδανικά, λοιπόν, θα ταίριαζε σε μια οικογένεια με μεγαλύτερα παιδιά.
Με πρώιμη κοινωνικοποίηση και εκπαίδευση από κουτάβι, το Irish Wolfhound θα τα πάει καλά με άλλα σκυλιά. Με τις γάτες του βγαίνει λίγο παραπάνω το κυνηγετικό ένστικτο, αλλά αν μεγαλώσουν μαζί από μικρά, θα αναπτύξουν φιλική συμπεριφορά. Είναι ζωτικής σημασίας να του παρουσιάσετε σωστά άλλα ζώα και να έχετε το νου σας όταν παίζουν.
Εάν θέλετε να αποκτήσετε το δικό σας κουτάβι, σας προτείνουμε να κοιτάξετε σε σχετικές αγγελίες μήπως χαρίζονται κουτάβια. Εναλλακτικά, μπορείτε να επιλέξετε την υιοθεσία από κάποιο καταφύγιο αδέσποτων ζώων, προσφέροντας σε ένα κουτάβι, που έχει ανάγκη, τη στοργή και την αγάπη σας.
