Η επιληψία είναι μια αρκετά κοινή ασθένεια που πλήττει τον εγκέφαλο ορισμένων ζώων συντροφιάς, όπως είναι τα σκυλάκια. Διακρίνεται συνήθως από το ανεξέλεγκτο ξέσπασμα επιληπτικών κρίσεων.
Οι τελευταίες, συγκεκριμένα, εμφανίζονται με τη μορφή μιας ανώμαλης διέγερσης των ηλεκτρικών σημάτων του εγκεφάλου και ορίζονται από μια εκτροπή στη συνείδηση ή τη συμπεριφορά του ασθενούς.
Από εκεί και πέρα, η αλήθεια είναι πως οι επιληπτικές κρίσεις μπορούν να συμβούν για ένα σωρό διαφορετικούς λόγους.
Τέτοιοι είναι για παράδειγμα τα χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα, η συσσώρευση τοξινών, ο υψηλός πυρετός, τα μη φυσιολογικά επίπεδα ηλεκτρολυτών, η μηχανική πίεση στον εγκέφαλο μετά από κάποιο τραύμα.
Όπως κι αν έχει όμως, επιληψία ονομάζουμε οποιαδήποτε ασθένεια που επηρεάζει την εγκεφαλική δραστηριότητα και δεν έχει κάποια καθορισμένη αιτία.
Ποιες ράτσες είναι πιο επιρρεπείς στην επιληψία σκύλου;
Η αλήθεια είναι πως κάθε σκυλάκος μπορεί να έρθει αντιμέτωπος με το ξέσπασμα επιληπτικών κρίσεων σε κάποια φάση της ζωής του.
Παρόλα αυτά, σχετικές έρευνες και μελέτες φέρνουν στο φως στοιχεία που συνδέουν την συγκεκριμένη διαταραχή με τον παράγοντα της κληρονομικότητας. Έτσι, υπάρχουν κάποιες ράτσες που θεωρούνται πιο επιρρεπείς από άλλες.
Οι ράτσες όμως που έχουν μια ελαφριά ροπή προς αυτήν την ασθένεια είναι οι: Βελγικός Τερβίρεν, Μπιγκλ, Μπερνίζ, Επανιέλ Μπρετόν, Κόκερ Σπάνιελ, Κόλεϊ, Γερμανικός Ποιμενικός, Γκόλντεν Ριτρίβερ, Ιρλανδικό Σέτερ, Κίσχοντ, Λαμπραντόρ Ριτρίβερ, Πουντλ, Σνάουτσερ Μινιατούρα, Σκύλος Αγίου Βερνάρδου, Σκληρότριχο Φοξ Τεριέ.
Πότε ακριβώς εμφανίζεται η επιληψία σκύλου;
Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ηλικία. Αντιθέτως, η ιδιοπαθής επιληψία μπορεί να πλήξει το εν λόγω σκυλάκι σε οποιαδήποτε φάση της ζωής του.
Συνήθως όμως, αν το σκυλάκι σας έχει επιληψία, αναμένεται να εμφανίσει τα πρώτα του συμπτώματα μέχρι την ηλικία των 5 χρονών.
Η ποικιλομορφία όμως δεν αφορά μονάχα την ηλικία έναρξης των συμπτωμάτων. Ίσα ίσα, που συνδέεται άμεσα και με διάφορες διαβαθμίσεις της σοβαρότητας της κατάστασης, αλλά και με την ανταπόκριση στην εκάστοτε θεραπεία.
Για παράδειγμα, δεν ανταποκρίνονται όλα τα σκυλάκια το ίδιο στις διάφορες θεραπευτικές μεθόδους, ανάλογα και με την εξέλιξη της νόσου, με αποτέλεσμα να απειλούνται από τον θάνατο.
Βασικά συμπτώματα και προσδιορισμός της κατάστασης
Σε γενικές γραμμές, τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους και προπαντός σε ό,τι αφορά το μήκος, την συχνότητα, αλλά και την γενικότερη εκδήλωσή τους.
Από εκεί και πέρα, η αλήθεια είναι πως είναι λιγάκι δύσκολο να βρείτε κάποιου είδους κανονικότητα στην επιληψία. Αυτό επειδή σε όλες τις περιπτώσεις ο χρόνος των κρίσεων είναι ουσιαστικά απρόβλεπτος.
Τυπικά, λοιπόν, η διάγνωση της νόσου μπορεί να θεωρηθεί καταληκτική μόνο εφόσον εξαλειφθούν όλες οι άλλες προφανείς αιτίες.
Για να φτάσει όμως εκεί, ο κτηνίατρος θα χρειαστεί να εξετάσει φυσικά τον σκυλάκο, αλλά και να τον υποβάλλει σε ορισμένες διαγνωστικές εξετάσεις εργαστηριακού τύπου.
Απαιτούνται ακόμα τοξικολογικές εξετάσεις, δειγματοληπτικές για ορισμένες μολυσματικές ασθένειες, αλλά και ανάλυση της εγκεφαλικής δραστηριότητας και του νωτιαίου μυελού.
Εάν τώρα το εν λόγω ζωάκι βρίσκεται σε προχωρημένη ηλικία, ο κτηνίατρος μπορεί να του κάνει και μαγνητική ή αξονική τομογραφία. Είναι ο μόνος τρόπος για να αποκλείσει την πιθανότητα όγκων ή άλλων βλαβών στον εγκέφαλο.
Αποτελεσματική αντιμετώπιση της νόσου
Η αλήθεια είναι πως η ιδιοπαθής επιληψία σκύλου θεωρείται μη θεραπεύσιμη για την υγεία του σκύλου. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ένας σκύλος που πάσχει από αυτή είναι καταδικασμένος σε μια μίζερη και δυστυχισμένη ζωή.
Αντιθέτως, η συγκεκριμένη κατάσταση μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και να ελεγχθεί σε μεγάλο βαθμό και σε μακροπρόθεσμο επίπεδο με τη λήψη της απαραίτητης φαρμακευτικής αγωγής.
Μιλάμε φυσικά για φάρμακα, τα οποία είναι σε θέση να αυξήσουν την φυσική άμυνα του ίδιου του εγκεφάλου απέναντι στις ανώμαλες ηλεκτρικές παρορμήσεις, που προκαλούν τις επιληπτικές κρίσεις.
Για πιο ακραία περιστατικά, ωστόσο, η θεραπεία μπορεί επίσης να περιλαμβάνει νοσηλεία για την διαχείριση των παρατεταμένων επεισοδίων. Όχι τίποτε άλλο δηλαδή, απλώς αυτά είναι πιο επικίνδυνα για την υγεία.
Βέβαια, υπάρχουν και σκυλάκια που ίσως δεν απαιτούν τη λήψη κάποιας αγωγής. Ίσα ίσα, που οι ήπιες περιπτώσεις μπορεί να είναι περιστασιακές και εντελώς παροδικές.
Κτηνιατρικά έξοδα και δαπάνες
Δεν μπορούμε να μιλήσουμε με ακρίβεια για το οικονομικό φορτίο της συγκεκριμένης νόσου, καθώς αυτό διαφέρει ανάλογα με την σοβαρότητα.
Εκτός αυτού, όμως, εννοείται πως τα κτηνιατρικά έξοδα επιβαρύνουν περισσότερο τον κηδεμόνα ενός σκύλου που χρειάζεται να παραμένει συχνά στο κτηνιατρείο για εξετάσεις και παρακολούθηση.
Από εκεί και πέρα, έχει να κάνει ξεκάθαρα με το πως ανταποκρίνεται ο κάθε οργανισμός στα φάρμακα, αλλά και το είδος αυτών που παίρνει. Υπάρχουν λύσεις που ανταποκρίνονται κατάλληλα σε όλα τα πορτοφόλια.
Σίγουρα, το θέαμα του να πέφτει κάτω ο σκύλος σας και να έχει σπασμούς είναι δύσκολο. Είναι σημαντικό όμως να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας και να κάνετε ό,τι μπορείτε για να τον βοηθήσετε.
Πολλά σκυλάκια μπορεί να πάθουν κάποια κρίσης επιληψίας κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Παρόλα αυτά, καλό θα ήταν, μόλις είστε σε θέση, να επισκεφτείτε τον κτηνίατρό σας για να δει τι ακριβώς συμβαίνει.
Ακολουθήστε πιστά τις οδηγίες του κτηνιάτρου σας και όλα θα πάνε καλά! Ο σκυλάκος σας θα συνεχίσει να βρίσκεται στο πλευρό σας και εσείς θα γνωρίζετε ακριβώς πως να χειριστείτε μία πιθανή ή επόμενη επιληπτική κρίση.
Σας έχει τύχει ποτέ να πάθει ο σκυλάκος σας κάποια κρίση; Πώς ακριβώς αντιδράσατε; Μοιραστείτε τις εμπειρίες σας μαζί μας!
